19 Dec SPORT KLUB “SLAVIJA”
U domaćoj istoriografiji zapisano je da je fudbalsko doba u Srbiji počelo u vreme kralja Aleksandra Obrenovića, krajem 19. veka. Prva zvanična fudbalska utakmica, s naduvanom kožnom loptom odigrana je pod zidinama Kalemegdana maja 1896. godine između sportista Prvog gimnastičarskog društva Soko. Na prvoj utakmici, na dva gola, između dva tima Sokola bilo je oko pedeset znatiželjnih posmatrača.
Prema dostupnim podacima, prvu kožnu loptu, kao suvenir sa studija, u Beograd je doneo Hugo Isak Buli. List “Večernje novosti” koji je izlazio svakog dana na četiri stranica malog formata, objavio je o tom dešavanju kratku informaciju pod malim, neupadljivim naslovom – Soko.Prvi izveštaj s fudbalske utakmice zaista je bio skromno plasiran. U izveštaju sa prve fudbalske utakmice u Srbiji, između ostalog stoji: “Gimnastičari su izvodilirazne igre jednom velikom loptom, bacajući je po izvesnim pravilima čas u vis, čas u daljinu, i tošto je najzanimljivije, samo nogama. Ove igre pored toga što su vrlo zanimljive, kako za igrače,tako i za gledaoce, još su veoma korisne sa higijenskog gledišta, jer doprinose naglom razvojusviju mišića na nogama. Gledalaca je možda moglo biti pedeset.”
Ohrabreni dobrim prijemom u javnosti, prvi fudbaleri su nastavili loptanje nogama,ali više nema izvornih, zapisanih dokumenata o javnim utakmicama. Tek posle tri godine, 1899. u prostorijama Trgovačke kafane osnovano je Prvo srpsko društvo za igranje loptom. Osnivači su bili pomenuti Hugo Buli i Andreja Nikolić, kasnije doktor nauka i akademik.
Ćuprija baštini izuzetnu sportsku tradiciju – od prvih konjičkih klubova iz vremena kneza Mihaila i kralja Milana Obrenovića, preko Sokolskog društva s početka 20. veka do razvoja najpopularnijeg planetarnog sporta u današnje vreme – fudbala.
Postoje nagoveštaji koji ukazuju da su upravo Česi, radnici Fabrike šećera, doneli prvu fudbalsku loptu u Ćupriju. Takođe, u literaturi se pominje ime proslavljenog češkog fudbalera i kasnije trenera Alojza Maheka, koji je tokom Prvog svetskog rata boravio u Ćupriji. Smatra se da je učestvovao u osnivanju Fudbalskog kluba „Morava“ 1918. godine, za koji je odigrao nekoliko utakmica.
Iako je ovaj podatak još uvek nedokazan, poznato je da su češki radnici iz Fabrike šećera učestvovali u osnivanju jednog od najstarijih fudbalskih klubova u Pomoravlju. Na Vidovdan 1922. godine osnovan je „Sport klub Slavija“, fudbalski klub koji je, pod različitim imenima, postojao gotovo čitav vek. U osnivanju kluba su, pored Ćupričana, učestvovali i Česi. Tako su članovi uprave kluba u narednim godinama, između ostalih, bili Česi Jan Kučera, Adolf Kohout, Eduar i Adalbert Klocbir.Fudbaleri SK Slavije su najpre trenirali u krugu Fabrike šećera, a zatim na potezu gde se sada nalazi dečji vrtić „Šećerko“. Najsvežije i najdetaljnije vesti o takmičarskim rezultatima, pripremama, radu uprave i svemu vezanom za fudbalski klub „Slavija“ redovno je iznosio čuveni ćuprijski list Moravski glasnik koji je izlazio između 1930. i 1940. godine. To ne treba da čudi, s obzirom da je osnivač i glavni urednik lista, Bora Nikolić i sam bio deo ovog kluba koji je izuzetno cenio. Prema pisanju ovog lista, glavno mesto sastanaka uprave kluba ali i zabava na koje su odlazili sportisti bio je hotel/restoran „Slavija“ koji je držao Jan Kučera, takođe jedan od članova uprave kluba. Ruku na srce, sportski rezultati SK „Slavije“ bili su, u odnosu na drugi ćuprijski fudbalski klub „Građanski“, jako slabi.
Novi fudbalski teren SK „Slavije“ izgrađen je tridesetih godina u krugu fabrike šećera i opstao je do danas. To je današnja ulica Borivoja Velimanovića. Fudbalski klub sa terenom i pomoćnim objektima u koloniji Fabrike šećera, kontinuirano je postojao kroz čitav period posleratne istorije, ali pod različitim imenima („Radnik“, „Radnički“, „Ravanica“, „Slavija 1918“) i opstao do prvih godina 21. veka.
